Znaczenie współczynnika osadzania (SV) w uzdatnianiu wody

Obsługa oczyszczalni ścieków ma obowiązek codziennie wykonywać współczynnik sedymentacji i odnotowywać wyniki w protokole dobowym. Procedura eksperymentu dotycząca współczynnika sedymentacji jest w rzeczywistości dość znacząca. Często możemy wywnioskować o stanie operacyjnym układu biochemicznego na podstawie kilku drobnych faktów. Dzięki szybkiej analizie i podjęciu decyzji w oparciu o anomalie możemy zmodyfikować procesy i przywrócić system biochemiczny do optymalnego stanu funkcjonowania. Ponieważ eksperyment jest tak istotny, konieczne jest ponowne rozważenie koncepcji współczynnika sedymentacji w celu monitorowania i dokumentowania najdrobniejszych aspektów procesu, możliwie jak najszybszej identyfikacji problemów i wprowadzenia niezbędnych modyfikacji, aby zagwarantować optymalną wydajność basenu biochemicznego.

ZNACZENIE WSPÓŁCZYNNIKÓW OSADANIA OSADÓW

Wymieszaną ciecz na wylocie zbiornika napowietrzającego umieszcza się w cylindrze miarowym o pojemności 1000 ml. Po 30 minutach sedymentacji statycznej objętość osiadłego osadu czynnego stanowi procent (%) całej objętości próbki. Definicja sprawia, że ​​ludzie błędnie wierzą, że efekt końcowy jest ważny, ale ważny jest także proces. Stopień sedymentacji jest bardzo ważnym parametrem w pracy oczyszczalni ścieków, który można powiązać z oceną wielu parametrów, takich jak SVI, DO, MLSS, F/M, faza biologiczna, wiek osadu i współczynnik powrotu.
Stopień sedymentacji jest łatwy do wykrycia. Współczynnik sedymentacji może symulować działanie osadnika wtórnego w układzie biochemicznym. Podczas tego doświadczenia można zaobserwować proces sedymentacji osadu w układzie. Poszczególne etapy procesu sedymentacji dają możliwość wczesnego wykrycia problemów w układzie biochemicznym. Oprócz czynników zakłócających szczególnie ważny jest stan sedymentacji każdego etapu. W początkowej fazie pobierania zmieszana ciecz znajduje się w stanie całkowicie wymieszanym. Początkowy stan flokulacji pozwala szybko zobaczyć czystą wodę śródmiąższową kłaczków. W stanie swobodnej sedymentacji widać proces sedymentacji. Stan sedymentacji grupowej polega na całkowitym zatonięciu po zgromadzeniu się kłaczków. W stanie procesu sedymentacji kompresyjnej proces sedymentacji nie jest już oczywisty i znajduje się w fazie stopniowej kompresji.

KLUCZOWE PUNKTY, KTÓRE NALEŻY OBSERWOWAĆ PODCZAS BADAŃ STOSU SEDYMENTOWANIA

1. Uważnie obserwuj, czy na powierzchni supernatantu znajdują się substancje oleiste, piana i pęcherzyki, a następnie delikatnie przedmuchaj dłonią otwór cylindra miarowego, aby poczuć zapach.
① Substancje oleiste zwykle nie są widoczne, należy zwrócić uwagę na uważną obserwację zamglonych substancji oleistych pokrywających powierzchnię cieczy; powodem istnienia substancji oleistych jest to, że dopływ zawiera olej mineralny lub olej emulgowany, detergent i środek przeciwpieniący; zbyt mały dopływ, stosunkowo nadmierne napowietrzenie, rozpad osadu czynnego; starzenie się i rozkład osadu czynnego.
② Szlam ma postać zazwyczaj brązowo-żółtych i czarnych kłaczków unoszących się na powierzchni cieczy. Przyczynami jego istnienia są: nadmierne napowietrzanie; starzenie się osadu czynnego; spowodowane przez substancje oleiste na powierzchni cieczy; zatrucie osadem; ekspansja bakterii nitkowatych; osad czynny, brak tlenu.
③ Pęcherzyki zwykle pojawiają się jako rzędy pęcherzyków pomiędzy powierzchnią cieczy a cylindrem miarowym (większe) lub pęcherzyki przyczepione do szumowiny na powierzchni cieczy (mniejsze). Przyczyny: nadmierne napowietrzenie; starzenie się osadu czynnego; spowodowane przez substancje oleiste na powierzchni cieczy; spowodowane denitryfikacją; ekspansja bakterii nitkowatych.
④ Zapach wyczuwalny jest w początkowej fazie sedymentacji. Jeśli ziemisty zapach jest silny, aktywność jest wysoka; jeśli kwas i zasada są mocne, pH zmieszanej cieczy jest nieprawidłowe; jeśli zapach jest silny, może to oznaczać brak tlenu; inne zapachy można uznać za spowodowane dopływem specjalnych ścieków przemysłowych.
2. Uważnie obserwuj całą sedymentację, prędkość, wodę śródmiąższową, stan kłaczkowania i inne aspekty podczas procesu sedymentacji.
① Na etapie od sedymentacji swobodnej do sedymentacji grupowej cała sedymentacja objawia się wyraźną granicą błota i wody oraz ogólną sedymentacją. Powody: Im niższa aktywność osadu czynnego, tym lepiej; im większe obciążenie osadem, tym lepiej; nadmierne napowietrzanie jest słabe; cała sedymentacja zatrutego osadu jest słaba; ekspansja bakterii nitkowatych charakteryzuje się dobrą sedymentacją w całości, ale powolną szybkością sedymentacji.
② Prędkość jest dzielona na początkową prędkość flokulacji; swobodna sedymentacja i prędkość łożyska grupowego; prędkość tworzenia się granicy błoto-woda. Powody: Im wyższa aktywność osadu czynnego, tym lepiej; im wyższy stopień starzenia osadu, tym szybciej się on starzeje; to, czy osad jest zatruty, może być szybkie lub szybkie; im wyższy ładunek osadu czynnego, tym jest on wolniejszy; bakterie nitkowate rozwijają się powoli; stężenie osadu jest zbyt wczesne, aby wytrącić się; im wyższa zawartość materii obojętnej, tym szybciej; temperatura wody i zakłócenia.
③ Po utworzeniu kłaczków należy sprawdzić stan wody pomiędzy kłaczkami, przejrzystość i zawartość cząstek stałych. Powody: nadmierne napowietrzanie zwiększa się i nie powoduje flokulacji drobnych cząstek; osad czynny jest aktywowany, starzeje się i rozkłada; obciążenie osadem jest zbyt duże, a zmieszana ciecz jest mętna; bakterie nitkowate rozszerzają się z dużą przejrzystością.
④ Stan kłaczków to wielkość cząstek, kierunek aktywności kłaczków i kolor kłaczków po flokulacji. Powody: nadmierne napowietrzanie powoduje rozluźnienie kłaczków; kłaczki starzenia osadu czynnego są gruboziarniste i mają ciemny kolor; ładunek osadu czynnego jest zbyt duży, aby spowodować tworzenie się drobnych kłaczków; bakterie nitkowate rozwijają się drobnymi kłaczkami.
3. Uważnie obserwuj klarowność, cząstki, wodę śródmiąższową, wiszące na ścianie i inne zjawiska supernatantu.
① Przejrzystość to ogólny kolor i zmętnienie supernatantu. Wydajność i przyczyny: Im większe obciążenie osadem, tym jest gorzej; tym gorzej, gdy poziom napowietrzenia jest zbyt wysoki; osad jest zatruty, a sedymentacja jest słaba; supernatant jest przezroczysty w wyniku ekspansji bakterii nitkowatych.
② Liczba cząstek zawieszonych w supernatancie. Powód: Im starszy jest osad, tym więcej zawiera cząstek; czy osad jest zatruty i mętny z małymi, rozproszonymi cząsteczkami; im wyższy ładunek osadu czynnego, tym bardziej jest on mętny; im wyższa zawartość substancji obojętnej, tym bardziej jest ona mętna.
③ Przejrzystość wody pomiędzy rozproszonymi cząsteczkami. Powód: Woda pomiędzy dużymi cząsteczkami jest nadal widoczna z powodu nadmiernego napowietrzenia; woda śródmiąższowa osadu czynnego jest czysta po starzeniu; woda śródmiąższowa jest mętna, gdy ładunek osadu jest zbyt wysoki; woda śródmiąższowa osadu jest mętna, gdy jest zatruta.
④ Na ściance cylindra miarowego znajdują się cząsteczki osadu czynnego. Powód: Osad czynny ulega starzeniu; nadmierne napowietrzanie.

4. Uważnie obserwuj zwartość, kolor, filcowanie, pęcherzyki itp. osadu.
① Zwartość to końcowa gęstość osadu. Powody: Im bardziej obojętna materia, tym jest ona gęstsza; im niższy ładunek osadu, tym jest on gęstszy; tym gorzej, jeśli poziom napowietrzenia jest zbyt wysoki; czy osad jest zatruty, drobny i gęsty; ekspansja bakterii nitkowatych zmienia się w zależności od stopnia ekspansji.
② Głębia koloru, połysk i jasność osadu. Im wyższa aktywność osadu czynnego, tym jaśniejszy jest jego kolor; im starszy osad, tym ciemniejszy kolor i matowość; zatruty osad ma ciemniejszy kolor; im wyższa zawartość osadu czynnego, tym jaśniejszy kolor; bakterie nitkowate rozszerzają światło i biel; im wyższe stężenie osadu, tym ciemniejszy kolor; osad denitryfikowany ma jaśniejszy kolor.
③ Po sedymentacji flokulacja osadu ulega dalszemu wzmocnieniu, a nieskompresowana część powierzchni poprawia jego adsorpcję. Powody: W normalnym stanie osadu czynnego występuje umiarkowane filcowanie; wydajność jest oczywista, gdy osad czynny jest nadmiernie postarzony; osad nie jest filcowany, gdy jest zatruty lub przeciążony.
④ W kłaczkach sedymentacyjnych znajdują się pęcherzyki. Przyczyny: po nadmiernym napowietrzeniu i sedymentacji widać drobne pęcherzyki; bakterie nitkowate rozszerzają się; lepkość wzrasta po starzeniu osadu czynnego; osad czynny uwalnia się po denitryfikacji i mieszaniu; małe pęcherzyki rozszerzają się w wysokiej temperaturze po pobraniu próbki. Z powyższych zjawisk i przyczyn możemy wiedzieć, że w eksperymencie dotyczącym współczynnika sedymentacji obserwacja i rejestracja zjawisk i szczegółów procesu sedymentacji może pomóc nam wcześniej dowiedzieć się, że układ biochemiczny jest w dobrym stanie, wcześnie dokonać analizy i oceny oraz dokonywać w odpowiednim czasie dostosowań procesów, co sprzyja funkcjonowaniu układu biochemicznego w najlepszym stanie.