Oczyszczanie ścieków: zrozumienie kluczowych terminów

KLUCZOWE TERMINY

Jak wszyscy wiemy, istnieje wiele terminów branżowych związanych z oczyszczaniem ścieków. Dziś podzielę się z Wami niektórymi z nich, mając nadzieję, że wspólnie będziemy się uczyć i rozwijać.

Mikroorganizmy

mikroorganizmy to rodzaj organizmów o maleńkich ciałach, prostych strukturach, a ich twarze można zobaczyć jedynie za pomocą mikroskopu. Obejmuje bakterie, wirusy, glony, pierwotniaki i metazoa. Nie jest to koncepcja taksonomiczna, ale ogólne określenie wszystkich mikroorganizmów.

Leczenie biochemiczne

obróbka biochemiczna nazywana jest także obróbką biochemiczną, określaną metodą biochemiczną. Oczyszczanie biochemiczne jest najpowszechniej stosowaną i stosunkowo skuteczną metodą oczyszczania ścieków. Wykorzystuje różnorodne mikroorganizmy występujące w przyrodzie do rozkładu materii organicznej zawartej w ściekach i przekształcenia jej w materię nieorganiczną, w celu oczyszczenia jakości wody oraz wyeliminowania jej zanieczyszczeń i szkód dla środowiska. Oczyszczanie biochemiczne można podzielić na dwa rodzaje: tlenowe oczyszczanie biochemiczne i beztlenowe oczyszczanie biochemiczne. Zakwaszanie metodą hydrolizy, rów utleniający i filtr BAF w oczyszczalniach ścieków należą do kategorii oczyszczania biochemicznego.

CODCr (jednostka: mg/L)

chemiczne zapotrzebowanie tlenu (CODCr) oznacza ilość utleniacza zużytego podczas traktowania próbki wody silnym utleniaczem w określonych warunkach, wyrażoną w mg/l tlenu. Chemiczne zapotrzebowanie tlenu odzwierciedla stopień zanieczyszczenia wody substancjami redukującymi. Substancje redukujące w wodzie obejmują materię organiczną, azotyny, sól żelazawą, siarczki itp., a zanieczyszczenie wody substancjami organicznymi jest bardzo powszechne i poważne, dlatego chemiczne zapotrzebowanie tlenu jest również wykorzystywane jako jeden ze wskaźników względnej zawartości materii organicznej. CODCr odzwierciedla stopień zanieczyszczenia wody substancjami redukującymi.

BZT5 (jednostka: mg/L)

biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT) to kompleksowy wskaźnik zawartości w wodzie substancji zanieczyszczających wymagających tlenu, takich jak materia organiczna. Wskazuje całkowitą ilość rozpuszczonego tlenu zużytego w wodzie, gdy materia organiczna w wodzie jest utleniana i rozkładana w wyniku biochemicznego działania mikroorganizmów, tworząc ją nieorganiczną lub gazową. Ogólnie rzecz biorąc, ilość zmierzona przez 5 dni w temperaturze 20°C nazywana jest BZT5.

MLSS (jednostka: mg/L)

MLSS to angielski skrót oznaczający stężenie zawiesin w mieszanym płynie, zwane także stężeniem osadu w mieszanym płynie. Wskazuje całkowitą masę osadu czynnego zawartego w jednostkowej objętości wymieszanego płynu w zbiorniku napowietrzającym (mg/L).

MLVSS (jednostka: mg/L)

stężenie masowe lotnych zawieszonych substancji stałych w roztworze mieszanym (MLVSS): znane również jako stężenie organicznych substancji stałych, odnosi się do masy substancji organicznych w zawiesinach stałych zawartych w roztworze mieszanym IL (zwykle mierzone jako strata przy prażeniu w temperaturze 600°C ), dlatego niektórzy uważają, że może on dokładniej odzwierciedlać liczbę mikroorganizmów osadu czynnego niż MLSS. Jednakże MLVSS obejmuje również nieaktywną i nie ulegającą rozkładowi materię organiczną i nie jest najbardziej idealnym standardem do pomiaru mikroorganizmów osadu czynnego. W normalnych okolicznościach stosunek MLVSS do MLSS jest stosunkowo stały, tak jak w przypadku ścieków bytowych, który zwykle wynosi około 0,75.

Zawiesiny stałe SS (jednostka: mg/L)

zawiesiny stałe nazywane są także substancjami niefiltrowalnymi i reprezentują masę substancji po przechwyceniu filtracji i odparowaniu w temperaturze 103°C. Masa zawiesin ulatniających się po spaleniu w wysokiej temperaturze 600°C to lotne zawiesiny (VSS), które w przybliżeniu mogą odzwierciedlać zawartość materii organicznej w zawiesinach.

SV30 (%)

współczynnik osiadania osadu odnosi się do stosunku objętościowego wytrąconego osadu do pierwotnej zmieszanej cieczy po pozostawieniu zmieszanej cieczy w zbiorniku napowietrzającym w cylindrze miarowym na 30 minut. SV30 (%) = objętość sedymentacji osadu po 30 minutach × 100% / objętość zmieszanej cieczy SV30 jest wskaźnikiem mierzącym wydajność osadzania osadu i wydajność koncentracji. Dla określonego stężenia osadu, im mniejszy SV30, tym lepsza wydajność osadzania i zagęszczania.

WSZYSTKIE (jednostka: ml/g)

wskaźnik objętości osadu odnosi się do objętości osadu utworzonego przez 1 gram suchego osadu po osadzeniu się zmieszanej cieczy w zbiorniku napowietrzającym przez 30 minut. SVI = (objętość osadu czynnego utworzonego przez osadzanie się 1 l mieszanego płynu przez 30 minut (ml)) / (sucha masa zawiesiny w 1 l mieszanego płynu) = SV30/MLSS. SVI odzwierciedla luźność osadu. Ogólnie rzecz biorąc, im większa wartość SVI, tym gorsza wydajność sedymentacji; i odwrotnie, im mniejsza wartość SVI, tym lepsza wydajność sedymentacji, ale gorsza wydajność adsorpcji osadu. Wartość SVI jest ważnym parametrem oceny wydajności sedymentacji i zagęszczania osadu. Powszechnie uważa się, że gdy wartość SVI wynosi 100-150, wydajność sedymentacji osadu jest dobra; gdy wartość SVI jest większa niż 200, wydajność sedymentacji osadu jest słaba; gdy wartość SVI jest zbyt niska, kłaczki osadu są małe i zwarte, zawierają więcej substancji nieorganicznych, a wydajność osadu jest słaba.

Rozpuszczony tlen DO (jednostka: mg/L)

wskazuje ilość tlenu cząsteczkowego rozpuszczonego w wodzie. Jeśli DO jest zbyt niski, będzie to hamować aktywność mikroorganizmów i prowadzić do niskiego poziomu usuwania BZT5. Wręcz przeciwnie, zbyt wysoki DO będzie miał wpływ na wydajność sedymentacji osadu. Nagły wzrost DO w zbiorniku napowietrzającym wskazuje na poważny objaw zatrucia; nagły spadek DO oznacza, że ​​do zbiornika napowietrzającego dostał się ładunek organiczny, zwiększając zapotrzebowanie mikroorganizmów na tlen.

Potencjał utleniająco-redukcyjny ORP (jednostka: mv)

potencjał utleniająco-redukcyjny (ORP) służy do odzwierciedlenia makroskopowych właściwości redoks wszystkich substancji w roztworze wodnym. Im wyższy potencjał redoks, tym silniejsze właściwości utleniające, a im niższy potencjał, tym słabsze właściwości utleniające. Potencjał dodatni wskazuje, że roztwór wykazuje pewne właściwości utleniające, a potencjał ujemny wskazuje, że roztwór wykazuje właściwości redukujące. Jednostka beztlenowa oczyszczalni ścieków powinna wynosić -400 ~ 500 mv; jednostka beztlenowa powinna wynosić około 0 mv; a jednostka aerobowa powinna być powyżej +400 mv.

Wiek osadu SRT

Wiek osadu odnosi się do średniego czasu przebywania w całym systemie, ale także odnosi się do czasu przebywania mikroorganizmów w systemie osadu czynnego. Wiek osadu bakterii nitryfikacyjnych powinien wynosić około 5 ~ 8 dni, a wiek osadu bakterii denitryfikacyjnych powinien wynosić około 15 dni.

Czas retencji hydraulicznej HTZ

hydrauliczny czas retencji odnosi się do średniego czasu przebywania oczyszczanych ścieków w reaktorze, to znaczy średniego czasu reakcji ścieków i mikroorganizmów w bioreaktorze. Jeżeli efektywna objętość reaktora wynosi V (metry sześcienne), to: HRT = V / Q (h), to znaczy hydrauliczny czas retencji jest równy stosunkowi efektywnej objętości reaktora do natężenia przepływu napływającego.

Całkowita zasadowość

Całkowita zasadowość odnosi się do zdolności wody do pochłaniania protonów. Zwykle kalibruje się go na podstawie całkowitej ilości substancji w wodzie, które mogą ilościowo reagować z mocnymi kwasami. Tworzenie się zasadowości w wodzie wynika głównie z obecności wodorowęglanów, węglanów i wodorotlenków. Borany, fosforany i krzemiany również wytwarzają pewną zasadowość. Zasadowość oczyszczalni ścieków wpływa na nitryfikację układu biochemicznego.

Całkowita zawartość soli

woda naturalna zazwyczaj zawiera substancje rozpuszczalne i zawieszone (w tym zawiesinę, cząstki stałe, organizmy wodne itp.). Główne jony w substancjach rozpuszczalnych: jony potasu (K+), jony sodu (Na+), jony wapnia (Ca 2+), jony magnezu (Mg 2+), jony wodorowęglanowe (HCO3 -), jony węglanowe (CO3 2-), jony chlorkowe (Cl-) i jony siarczanowe (SO4 2-) to osiem powszechnych jonów w wodzie naturalnej, stanowiące 95% ~ 99% całkowitej liczby jonów w wodzie naturalnej. Klasyfikacja tych głównych jonów w wodzie naturalnej jest często wykorzystywana jako wskaźnik charakteryzujący główne właściwości chemiczne jednolitych części wód. Całkowita ilość jonów w wodzie naturalnej nazywana jest całkowitą zawartością soli. 16 Azot organiczny Azot całkowity = azot organiczny + azot amonowy + azot azotanowy + azot azotynowy. Azot organiczny odnosi się do ogólnego terminu substancji zawierających azot w połączeniu z węglem w roślinach, glebie i nawozach: takich jak białko, aminokwasy, amidy, mocznik itp. Azot nieorganiczny odnosi się do ogólnego określenia substancji zawierających azot w roślinach, gleba i nawozy niełączone z węglem: głównie azot amonowy, azot azotanowy i azot azotynowy.